Η εξάρτηση ενός παιδιού από τους γονείς αποτελεί μία πραγματικότητα για την εξέλιξη και την προσαρμογή στη ζωή. Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις που η εξάρτηση γίνεται υπερβολική και ανεξάρτητη από την αναγκαιότητα της επιβίωσης.
Η εξαρτητική διαταραχή προσωπικότητας αναφέρεται στις σχέσεις ενός ατόμου με τους άλλους και συνδέεται με δυσκολίες γύρω από την αυτονομία και την αυτενέργεια. Τα άτομα που εμφανίζουν τη συγκεκριμένη διαταραχή τοποθετούν την ευθύνη του εαυτού στους άλλους, εξαρτώνται από εκείνους ακόμη και για τις σημαντικές αποφάσεις και υποτάσσουν τις ανάγκες τους λόγω ανασφάλειας ή φόβου γύρω από τη μοναξιά.
Ένα από τα χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών είναι ότι επιζητούν διαρκώς συμβουλές για τα ζητήματα που τους απασχολούν, δεν μπορούν να λάβουν πρωτοβουλίες και να επιδιώξουν σχέδια και για το λόγο αυτό αποφεύγουν να αναλάβουν θέσεις απαιτούν υπευθυνότητα ή ρίσκο. Αποφεύγουν την εκδήλωση έντονων συναισθημάτων προς άλλα άτομα (ερωτική πρόκληση, θυμό) από φόβο. Ωστόσο, οι υποχωρήσεις στις οποίες προβαίνουν στις σχέσεις μειώνουν την εμπιστοσύνη και εκτίμηση για τον εαυτό και τα καθιστούν παθητικά.
Για τη διάγνωση της εξαρτητικής διαταραχής προσωπικότητας, ο θεραπευτής χρειάζεται να λάβει ένα εκτενές σχεσιακό ιστορικό του ατόμου και να διερευνήσει το ρόλο που εκείνο λαμβάνει το άτομο σε αυτές.