Η διπολική διαταραχή, γνωστή και με τον όρο «μανιοκατάθλιψη», αποτελεί μία χρόνια και ιδιαίτερα περίπλοκη ψυχική νόσο η οποία χαρακτηρίζεται από ακραία επεισόδια εναλλαγής συναισθημάτων, τα οποία με τη σειρά τους επηρεάζουν σε υψηλό βαθμό την λειτουργικότητα, την σκέψη, την συμπεριφορά και την καθημερινότητα του ατόμου. Τα επεισόδια αυτά ονομάζονται «μανιακά», «υπομανιακά» και «καταθλιπτικά».
Τα μανιακά επεισόδια χαρακτηρίζονται κυρίως από: υπερδιέγερση, ευερεθιστότητα, υπερσεξουαλικότητα, ιδέες μεγαλείου και μεγαλεπήβολες σκέψεις, άσκοπες δαπάνες χρημάτων, μειωμένες ώρες ύπνου και εύκολη απόσπαση προσοχής. Τα υπομανιακά επεισόδια έχουν μεν τα ίδια χαρακτηριστικά με τα μανιακά αλλά σε ηπιότερο βαθμό και δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα την καθημερινότητα του ατόμου.
Από την άλλη, τα καταθλιπτικά επεισόδια χαρακτηρίζονται κυρίως από: μελαγχολία, αισθήματα ματαιότητας, απελπισίας και αβοηθητότητας, μείωση ή αύξηση της όρεξης, αυπνία ή υπερυπνία, ανηδονία, μειωμένη δραστηριότητα, κλάμα, μειωμένη σεξουαλική διάθεση, ιδέες αναξιότητας και αυτοκαταστροφής. Τα διαστήματα μεταξύ των ακραίων επεισοδίων διάθεσης, χαρακτηρίζονται από «νορμοθυμία» δηλαδή φυσιολογικά επίπεδα συναισθήματος.
Η διπολική διαταραχή παρουσιάζει μεγάλη ετερογένεια όσον αφορά τα κλινικά συμπτώματα. Η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση αποτελεί σημαντικό συστατικό του θεραπευτικού πλάνου όταν χορηγείται σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή ωστόσο, πρέπει να εξετάζεται προσεκτικά ποια προσέγγιση είναι η καταλληλότερη για τον εκάστοτε θεραπευόμενο.