Η ψυχογενής βουλιμία είναι μία διαταραχή πρόσληψης τροφής. Αρχικά εμφανίζεται με φαινομενικά, ακίνδυνα συμπτώματα όπως την αυξημένη επιθυμία για κατανάλωση φαγητού, και καταλήγει σε πιο σοβαρά όπως την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής, συνήθως υψηλής θερμιδικής αξίας. Στη συνέχεια, εφαρμόζεται η πρακτική της αποφυγής αύξησης του βάρους με τον έλεγχο και την προσπάθεια αποβολής των θερμίδων που καταναλώθηκαν. Τα αίτια της βουλιμίας είναι παρόμοια με της ανορεξίας: στρεσογόνα βιώματα όπως οικογενειακά, οικονομικά και επαγγελματικά προβλήματα, κακοποίηση, απώλεια αγαπημένου ανθρώπου, επικείμενες εξετάσεις και άλλα, είναι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση της διαταραχής αυτής.
Χαρακτηριστικό της βουλιμίας είναι τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερβολικής λήψης τροφής, συνοδευόμενα από ανεξέλεγκτη λαιμαργία, ενώ μετά το πέρας τους το άτομο προβαίνει σε μία μορφή αντισταθμιστικής συμπεριφοράς ως μέτρο για την αποτροπή της αύξησης βάρους. Οι συνήθεις αντισταθμιστικές συμπεριφορές είναι:
- καθαρτικές συμπεριφορές: εμετοί, κατάχρηση διουρητικών, καθαρτικών, υποκλυσμών ή άλλων φαρμάκων
- μη καθαρτικές συμπεριφορές: νηστεία, εξαντλητική γυμναστική
Η ψυχογενής βουλιμία είναι μία νόσος εξαιρετικά επικίνδυνη για τη ζωή. Οι επαναλαμβανόμενοι εμετοί αλλά και η κατάχρηση φαρμάκων είναι δυνατόν να προκαλέσουν αρρυθμίες, νεφρικές δυσλειτουργίες, αναιμία, γαστρίτιδα, έλκος στο στομάχι, ρήξη οισοφάγου, διόγκωση των παρωτίδων και καταστροφή των δοντιών. Οι σοβαρές σωματικές συνέπειες είναι πιθανές τόσο στις οξείες όσο και στις χρόνιες διαταραχές διατροφής. Επομένως, κατά τη διάρκεια της ψυθεραπευτικής διαδικασίας ενός ατόμου με ψυχογενή βουλιμία, ο θεραπευτής χρειάζεται να διατηρεί παράλληλη συνεννόηση με τον ιατρό που παρακολουθεί το εν λόγω άτομο.